Μην σας τρομάζει το εξώφυλλο, δεν είναι ένα γαλλικό βιβλίο! Είναι ένα βιβλίο δίχως λέξεις, και με αφορμή αυτό, που προέρχεται από το μακρινό 1987 (!!!!), ήθελα να σας γράψω δύο πράγματα:
Πρώτον, τα καλά βιβλία δεν έχουν ηλικία. Είναι διαχρονικά και υπέροχα, όπως πολλά πράγματα, με το χρόνο γίνονται καλύτερα. Αναρωτήθηκα βέβαια και εγώ πως ένα τόσο πολύ παλιό βιβλίο θα μπορούσε να ενδιαφέρει τα σημερινά παιδιά. Δοκίμασα λοιπόν, και τα παιδιά, για μια ακόμη φορά με εξέπληξαν ευχάριστα: ναι το βιβλίο τους άρεσε! Τους άρεσε που ήταν τόσο διαφορετικό και που ήταν φυλαγμένο από τη δική μου μακρινή παιδική ηλικία…
Δεύτερον, μερικά βιβλία υπάρχουν για να τα ντύσουμε εμείς με λέξεις. Όπως μπορείτε να διαπιστώσετε από τις φωτογραφίες, πρόκειται για ένα βιβλίο όπου τα παιδιά καλούνται να φτιάξουν την ιστορία, το παραμύθι, με αφορμή αυτό που βλέπουν. Οι ενήλικες μπορούν να συμπληρώνουν την αφήγηση ή να κάνουν μία εντελώς δική τους.
Φαντασία, λεξιλογίου, παρατηρητικότητα, μόνο μερικές από τις ικανότητες που καλλιεργούνται.
Κάποια παιδιά μου πρότειναν να κάνουμε και εμείς ως ομάδα ένα τέτοιο βιβλίο και οι ιδέες έπεφταν σαν καταιγίδα.
Καλός αντίλογος στην εποχή της εικόνας… μήπως όχι;
Τα σέβη μου,
Δέσποινα