Ήταν Μάρτιος του 2019 όταν στα χέρια μου κρατούσα τη Β χοριακή με ανεβασμένη τιμή, μετά από χρόνια προσπαθειών.  Έκλαιγα με αναφιλητά από χαρά. Εκείνη τη στιγμή αποφάσισα ότι αν η εγκυμοσύνη μου είναι φυσιολογική και χωρίς προβλήματα, ήθελα να γεννήσω φυσικά χωρίς αναίτιες παρεμβάσεις.

Έτσι ξεκίνησε και η συνεργασία μας με τον γυναικολόγο, κ. Σταμάτη Στουρνάρα, ο οποίος  στην πορεία έγινε «ο Σταμάτης μας». Ένας γυναικολόγος με αγάπη για τη δουλειά του, εξαιρετικός επιστήμονας, ενσυναίσθηση και σεβασμό στη γυναικεία φύση.

Μέσα από το Σταμάτη βρήκαμε τη μαία μας, Κατερίνα Γεωργακούλα. Από το πρώτο λεπτό της συνομιλίας μας, από το τηλέφωνο,  κατάλαβα ότι υπήρχε χημεία και θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε άψογα. Τους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης, η Κατερίνα μας προετοίμασε για τον τοκετό, τον θηλασμό, την περιποίηση του μωρού και αισθανθήκαμε σίγουροι να γίνουμε γονείς.

Ένα βράδυ του Νοέμβρη, στις 39+2 εβδομάδες,  το μωρό μας αποφάσισε να έρθει στον κόσμο. Τα νερά έσπασαν στις 03:15 και η πρώτη μου επαφή ήταν η Κατερίνα. Με καθησύχασε, μου υπενθύμισε τις ανάσες, τις στάσεις και ετοιμάστηκε να έρθει στο πλευρό μου. Δεν άργησε να έρθει σπίτι μας και αμέσως αισθάνθηκα ασφάλεια. Με μουσική της επιλογής μας, χαμηλό φως και με τη βοήθεια του συζύγου μου σε εναλλαγές στάσεων, χωρίς να το καταλάβω, φτάσαμε σε διαστολή 8.

Αποφασίσαμε να φύγουμε για το μαιευτήριο. Καθ´ οδόν για το μαιευτήριο αγχώθηκα. Στο σπίτι ένιωθα ασφάλεια. Ένιωσα πως θα μπορούσα να γεννήσω και στο σπίτι.

Μπήκαμε στο δωμάτιο του τοκετού με τον σύζυγό μου, τον Σταμάτη και την Κατερίνα, γεμίσαμε την μπανιέρα, ο φωτισμός ήταν χαμηλός και άρχισα και πάλι να συγκεντρώνομαι στις ανάσες μου και στο μωρό μου. Η απαλή φωνή της Κατερίνας δίπλα μου να με ενθαρρύνει ήταν αυτό που με χαλάρωσε και με βοήθησε να συνεχίσω. Στις επόμενες δυο ώρες είχα το αγοράκι μας στην αγκαλιά μου, δέρμα με δέρμα. Έκλαιγα από απόλυτη ευτυχία!

Αμέσως με τη βοήθεια της Κατερίνας θήλασα το μωρό μου. Για τις επόμενες μέρες ο Σταμάτης και η Κατερίνα ήταν στο πλευρό μου για ότι χρειαζόμουν.

Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τον γιατρό μου και την νεραϊδούλα μαία μας για το σεβασμό, την αγάπη και την εμψύχωση που μου προσέφεραν. Χωρίς εσάς δεν θα είχα αυτό τον υπέροχο τοκετό. Δε θα μπορούσα να έχω καλύτερη ομάδα. Με τον σύζυγό μου είχαμε την πιο όμορφη εμπειρία της ζωής μας.

28.08.2019
Μαζί με τον Παύλο έχουμε ήδη αποκτήσει τον Νίκο όπου είναι σήμερα 2,5 ετών.
Η δημιουργία οικογένειας είναι από τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή μου γιατί όσα
έχω κάνει μέχρι σήμερα έχουν αρχή μέση και τέλος, η απόκτηση παιδιών δεν έχει τέλος
είναι κάτι συνεχώς εξελισσόμενο.

Κατά τη διάρκεια της ανατροφής και της φροντίδας του γιου μου, ήμουν πολύ χαρούμενη
και πεπεισμένη πως μετά από μια κατ΄άλλα καλή εμπειρία καισαρικής θα ήθελα να του
κάνω ένα δώρο, όχι μόνο ένα αδερφάκι αλλά τη δυνατότητα να μην στερηθεί τη μητέρα και
τη φροντίδα της ούτε για ένα λεπτό μετά από τη γέννα.

Η πρώτη μου γέννα εξελίχθηκε σε
καισαρική μετά από έναν πολύωρο τοκετό, χωρίς να αναφερθώ για τον τρόπο και τις
λεπτομέρειες είναι από αυτές τις εμπειρίες που ενώ είσαι ευχαριστημένος για το
αποτέλεσμα, που κρατάς στην αγκαλιά σου ένα γερό παιδί, ή το παιδί σου, δεν θέλεις να το
ξαναζήσεις.

Έτσι κι έγινε βίωσα έναν φυσιολογικό τοκετό μαζί με τη μαία μου, την Κατερίνα
σε συνεργασία με τον γιατρό κ Στουρνάρα και μοιραστήκαμε όλοι μαζί μια μεγάλη στιγμή
ευτυχίας χωρίς εγώ να είμαι αδύναμη και ταλαιπωρημένη! Κράτησα αγκαλιά την κόρη μου
και βγάλαμε όλοι μαζί τη πιο αγαπημένη μου φωτογραφία! Ένα μήνα μετά πανηγυρίζω
εκείνη τη στιγμή που συγκέντρωσα το μυαλό και τη ψυχή μου να φέρω αυτό το έργο εις
πέρας! Κάθε μέρα δυναμώνει η πίστη στον εαυτό και στη φύση μου όταν σκέφτομαι με
πόση αρμονία συνεργαστήκαμε όλοι μαζί γι΄αυτό το θαύμα του Θεού και του ανθρώπου.
Τώρα ξέρω πως δεν θα τα είχα καταφέρει χωρίς τη βοήθεια του μωρού μου και των
ανθρώπων που είχα δίπλα μου.

Καθώς η ιστορία αυτή θα ταξιδεύει στα ρυάκια του διαδικτύου εύχομαι θα ανάψει μια
μικρή φλογίτσα σε κάθε υποψήφιο γονιό και άνθρωπο που θέλει να είναι δίπλα σε
εκείνους ώστε να έχουν εμπιστοσύνη στους φροντιστές και στους επιστήμονες που ο
τελικός τους στόχος είναι να φέρουν στον κόσμο αυτή τη νέα ζωή!

Από μένα ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Τοκετός στο σπίτι; Στο πρώτο σου παιδί; Στην Ελλάδα; Πάντα ήθελα να ζήσω αυτή την εμπειρία, αλλά ποτέ δεν μπορεσα να απαντήσω σε όλες αυτές τις ερωτήσεις που έπεσαν βροχή από συγγενείς και φίλους όταν εξέφρασα την επιθυμία μου.

Άρχισα να ενημερώνομαι από επιστημονικές σελίδες και βιβλία όπως του Michel Odent. Σιγά σιγά ανοιγόταν μπροστά μου μια νέα διάσταση, όπου ο τοκετός στο σπίτι δεν ήταν μόδα αλλά φυσικό γεγονός. Άρχισα να στέκομαι στα πόδια μου και να μπορώ όλο και περισσότερο να υποστηρίξω την επιλογή μου. Τώρα έμενε να βρω επαγγελματίες υγείας που θα σέβονταν τις επιθυμίες μου.

Και να'μαι ένα πρωινό στο IROIS, έχοντας διαβάσει και ακούσει καλές κριτικές. Από κείνη τη μέρα και σε όλη την εγκυμοσύνη μου οι μαίες του IROIS ήταν δίπλα μου λύνοντάς μου απορίες, δίνοντάς μου δύναμη, θετική ενέργεια και συμβουλές. Δεν προσπάθησαν ποτέ να με καθοδηγήσουν κάπου, αλλά με ενθάρρυναν να ακούσω τι θέλει το μέσα μου, πού και πώς θα νιώσω ασφάλεια και γαλήνη για να γεννήσω.

Έτσι έφτασα να φέρνω στη ζωή την κόρη μου σπίτι μου. Αν γυρίσω πίσω να κοιτάξω βλέπω καθαρά πλέον μια εικόνα: εμένα στο σαλόνι μου να αναπνέω δυνατά και να κινούμαι ελεύθερα,μια πισίνα, τον σύντροφό μου να κοιτάζει με δέος και οι μαίες μου να προσφέρουν με σεβασμό αυτό ακριβώς που έχω ανάγκη πριν καν το ζητήσω. Χαμηλά φώτα, η φωνή μου να κυριαρχεί μες στην απόλυτη ησυχία. Εκεί ένιωθα ασφαλής, στο μικρό μου σαλόνι είχα όλες τις πολυτέλειες του κόσμου.

Σας ευχαριστώ από καρδιάς!

Καλησπερα Κατερινα μου, ελπιζω να εισαι καλα. Ηθελα να σε ευχαριστησω μεσα απο τη καρδια μου για τις συμβουλες και τις κατευθυντηριες γραμμες που μου εδωσες. Ησουν ο ανθρωπος που χρειαζομουν την καταλληλη στιγμη οταν ολοι γνωστοι και αγνωστοι με πιεζαν να παρω το χαπι αποθηλασμου. Το κοριτσακι μου το δεχτηκε σταδιακα οπως και σταδιακη ηταν και η διαδικασια αποθηλασμου. Απο τις 25 Μαιου δεν εχω θηλασει και ολα ειναι μια χαρα. Το στηθος  το ενα που φοβομουν πιο πολυ δεν πρηστηκε τιποτα ολα πηγαν υπεροχα. Συνεχισε ετσι Κατερινα μου. Σε ευχαριστω για ολα. Και στη δευτερη εγκυμοσυνη με το καλο θα ξαναβρεθουμε. Να εισαι καλα.Σ'ευχαριστω.

 

Με εκτιμηση, 

Ελενη

Η κόρη μου, η Κασσάνδρα μου, γεννήθηκε στις 3/12/2014, 09:00 π.μ., με προγραμματισμένη καισαρική τομή στις 37+2 εβδομάδες, με βάρος 1.730 gr και νοσηλεύτηκε στη ΜΕΝΝ για 20 μέρες (τις πρώτες 10 σε θερμοκοιτίδα). Η καισαρική για εμένα ήταν μια τραυματική εμπειρία αφενός σωματικά, αλλά κυρίως ψυχολογικά. Έτσι λοιπόν ήμουν αποφασισμένη πως την επόμενη φορά θα γεννήσω φυσιολογικά.

Τρεισήμισι χρόνια αργότερα, αποφασίσαμε με τον Τέλη να ξεκινήσουμε τις προσπάθειες για δεύτερο παιδί. Ενάμιση μήνα μετά, η επίσκεψη σε γυναικολόγο της περιοχής (προάστιο Αθήνας) επιβεβαίωσε την εγκυμοσύνη. Ήμασταν και οι τρεις μας πολύ ευτυχισμένοι, για εμένα όμως δεν άργησε να έρθει η αγωνία για το αν όλα θα πάνε καλά και αν θα καταφέρω αυτή τη φορά να έχω έναν φυσιολογικό τοκετό.

Πέρασαν οι μήνες, φτάσαμε στις 30 εβδομάδες και όλα έβαιναν καλώς, τόσο με εμένα όσο και με το μωρό. Μετά το τέλος του υπέρηχου, ο γιατρός (συνεργάζεται με δημόσιο Νοσοκομείο) ανέφερε πως θα πρέπει να δρομολογήσει το χειρουργείο, παρόλο που όλον αυτόν τον καιρό δεν είχε γίνει λόγος για καισαρική τομή και εμείς αφελώς θεωρούσαμε πως δεν ήταν απαραίτητη. Αργότερα την ίδια ημέρα, διαπίστωσα ότι κάναμε λάθος, καθώς στην Ελλάδα κάποιοι γυναικολόγοι πραγματοποιούν Φυσιολογικό Τοκετό μετά από Καισαρική Τομή (VBAC) και ακόμα λιγότερες γέννες έχουν γίνει σε δημόσια μαιευήτρια.

Μετά απο δύο μήνες, αρχές του 9ου, με πολύ άγχος, αγωνία, αναζήτηση και διάβασμα, αποφασίσαμε να αλλάξουμε ιατρική ομάδα και κλείσαμε ραντεβού με την μαία Κατερίνα Γεωργακούλα και τον γυναικολόγο Σταμάτη Στουρνάρα. Απο την πρώτη στιγμή κατάφεραν να μας κάνουν να αισθανθούμε ηρεμία, ασφάλεια και εμπιστοσύνη. Λόγω της ήδη προχωρημένης εγκυμοσύνης, έκανα αρκετές συναντήσεις προετοιμασίας-τοκετού στο σπίτι με την Κατερίνα. Μέσα σε μερικές εβδομάδες έμαθα τα πάντα για το σώμα μου, την εγκυμοσύνη και το μωρό μου, καθώς μας εξήγησε τα πάντα λεπτομερώς και με τρόπο κατανοητό.

Στον τελευταίο μου υπέρηχο από εμβρυομητρικό στις 40+1 εβδομάδες τα αμνιακά υγρά ήταν πάρα πολύ κάτω του φυσιολογικού ορίου (ανιδράμνιο) και το μωρό βρισκόταν σε οπίσθια θέση. Έτσι λοιπόν ο Σταμάτης και η Κατερίνα μου πρότειναν να μην περιμένουμε άλλο και την Παρασκευή στις 40+4 η Κατερίνα ήρθε στο σπιτι και εφαρμόσαμε φυσικές μεθόδους πρόκλησης τοκετού: ήπια πολλές κούπες με βότανα, έκανα πολλές ασκήσεις εμπέδωσης του εμβρύου, περπατήσαμε παρέα, έβγαλα γάλα και με είχε ήδη συμβουλέψει να αυξήσουμε τις ερωτικές επαφές την τελευταία αυτή εβδομάδα και να βρίσκομαι σε κίνηση. Τελικά, τα καταφέραμε και το μεσημέρι γύρω στις 15:30 συνειδητοποίησα πως ξεκίνησαν οι συστολές. 

Φύγαμε για το μαιευτήριο και έγινε η εισαγωγή, γύρω στις 00:30 μπήκαμε στην αίθουσα τοκετού με μικρή διαστολή και μου έβαλαν έναν φορητό καρδιοτοκογράφο για να έχω ελευθερία κινήσεων, αφου διαπιστώθηκε πως μόνον όταν ήμουν ξαπλώμενη έπεφταν οι παλμοί του μωρού.

Το δωμάτιο ήταν σχεδόν σκοτεινό και μαζί μου βρίσκονταν μόνο ο Τέλης και η μαία. Χάρη στην υποστήριξή τους ήμουν καθ’ όλη την διάρκεια του τοκετού απόλυτα συγκεντρωμένη στις αναπνοές μου, δυνατή κατά την διάρκεια των συστολών και ήρεμη μόλις έφευγαν. Όσο περνούσε η ώρα γινόταν όλο και πιο δύσκολο, όμως χάρη σε εκείνους τα κατάφερα. Ο Σταμάτης παρακολουθούσε και επιτηρούσε διακριτικά τον τοκετό χωρίς να παρεμβαίνει. Δεν είχα ιδέα τι ώρα ήταν όταν μεταξύ ύπνου και ξύπνιου ένιωσα το μωρό στον κόλπο, ζήτησα να σηκωθώ, καθώς εκείνη την στιγμή ήμουν ξαπλωμένη στο πλάι και ξεκουραζόμουν. Έκατσα στα τέσσερα σε ένα στρώμα στο πάτωμα για να ξεκινήσω τις εξωθήσεις και μετά απο μερικές προσπάθειες ξεπρόβαλε πρώτα το κεφαλάκι του και ύστερα ολόκληρο το μώρο μου. Η Κατερίνα τον έπιασε και κατευθείαν μου τον έδωσε.

Το Σάββατο 26/01/2019 και ώρα 06:45 αγκάλιασα για πρώτη φορά τον γιο μου, Μιχάλη. Όλος ο πόνος και η κούραση εξαφανίστηκαν με μιας και την θέση τους έδωσαν  σε μια στιγμή απόλυτης ευτυχίας που τον κρατούσα στα χέρια μου, ικανοποίησης που κατάφερα να γεννήσω έτσι όπως είχα φανταστεί και ανακούφισης που όλα είχαν πάει κατ’ ευχήν. Περάσαμε την επόμενη ώρα αγκαλιασμένοι στο κρεββάτι, όπου και θήλασα κατευθείαν. Πριν μας μεταφέρουν στο δωμάτιο και το μωρό στον παιδίατρο, τον κράτησε και ο Τέλης αγκαλιά skin to skin.

Ήταν πραγματικά μια πολύ όμορφη εμπειρία, έως και ονειρική θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω, κάτι που δεν περίμενα. Πίστευα ότι θα ήταν επώδυνη και κουραστική, αλλά διαψεύστηκα. Και όλα αυτά τα χρωστάω στην Κατερίνα και τον Τέλη που ήταν δίπλα μου κάθε στιγμή, μου κρατούσαν το χέρι και με καθοδηγούσαν με τις φωνές τους εκείνες τις δύσκολες ώρες. Έυχομαι όλες οι γυναίκες να είναι τόσο τυχερές όσο ήμουν εγώ και να βιώσουν έναν τοκετό με σεβασμό και αγάπη.

Απογοητευμένη από τη συμπεριφορά στα δημόσια νοσοκομεία από την πρώτη γέννα μου που δεύτερη εγκυμοσύνη μου αποφάσισα να αναζητήσω αλλο τρόπο να γέννησω.

Ρωτοντας και ψάχνοντας έμαθα για τον τοκετό στο σπίτι.

Μίλησα με γυναικες που το εχουν κανει και οι εμπειρίες τους ηταν τοσο συγκλονιστικές που με έκαναν να το θέλω πολύ! Έχοντας μια καλή πορεία εγκυμοσύνης αποφάσισα να συναντηθώ με την μαια Κατερίνα Γεωργακουλα και την Μαρια Στοκου, έτσι ξεκίνησε μια όμορφη πορεία...

Αφού οι μέρες περνούσαν και περασα την ΠΗΤ μου η μικρή αποφάσισε να βγει. Στις 07/12 λίγο μετά τα μεσάνυχτα είχα καταλάβει ότι μπαίνω στην τελική ευθεία του τοκετού, φώναξα τις μαιες μου και άρχισα να χαλαρώνω χρησιμοποιώντας την αναπνοή μου. Νύχτα, κλειστά τα φώτα μονάχα μια λάμπα για ήρεμη ατμόσφαιρα. Το δωμάτιο γέμισε αρωματικά έλαια που μύριζαν και με χαλαρωνε πολύ, αραγμενη στο πάτωμα είχαμε πιάσει την ψιλή κουβέντα με τα κορίτσια και τον άντρα μου. Σε κάθε συστολή μαζί μου σαν να το ζούσαν και αυτές. Περίεργο συναίσθημα μερικές φορές χανομουν στο κενό, ίσως κάτι να σκεφτόμουν ίσως να ανυπομονούσα να δω το πλασματάκι μου πάντως σίγουρα ήταν μαγικό. Κάποια στιγμή μου πρότειναν να κάνω μπάνιο να χαλαρώσω και έτσι γεμισα τη μπανιέρα και χαλάρωσα πολύ, οι συστολές πιο πολλές και πιο έντονες Αλλά στο νερό ήταν πολύ πιο υποφερτες. Όταν βγήκα από το νερό είχαν μπει τα πράγματα στην τελική ευθεία. Λίγο το μασαζ, λίγο οι στάσεις και πολύ οι αναπνοές έκαναν μια επίπονη διαδικασία να μην είναι τόσο.. Τις πρώτες πρωινές ώρες ξεκίνησε η εξώθηση. Εγώ στα γόνατα να γενναω και να το νιώθω να βγαίνει σιγά σιγά. Τα νερά δεν έχουν σπάσει ακόμα, ακουμπάω το κεφαλάκι που κατεβαίνει τι όμορφη αίσθηση ίσως η πιο όμορφη από όλες! Και να το βγήκε το κεφαλάκι μέσα στο σάκο και έσπασαν τα νερά σαν να έριξαν έναν κουβά. Και τώρα θα πρέπει να βγει και το σώμα σαν βατραχάκι που ξεγλιστρα (Όπως έγινε και στην πρώτη μου γεννα), αμ δεν... στην επόμενη συστολή βγήκε το σώμα με εμένα να ξανά σπρώχνω και να με ζοριζει πολύ, πιο πολύ και από το κεφάλι(έβγαινε με τα χέρια προς τα πάνω). Βγήκε, την κρατάω στην αγκαλιά μου είναι δίπλα μου ο άντρας μου και οι υπέροχες μαιες που δεν με άφησαν στιγμη!

Αυτή τη νύχτα δεν θα την ξεχάσω ποτέ αν μπορουσα να τη ξαναζήσω θα το έκανα ξανά και ξανά!

Σας ευχαριστώ πολύ για όλα!!!

Απογοητευμένη από τη συμπεριφορά στα δημόσια νοσοκομεία από την πρώτη γέννα μου που δεύτερη εγκυμοσύνη μου αποφάσισα να αναζητήσω αλλο τρόπο να γέννησω.

Ρωτοντας και ψάχνοντας έμαθα για τον τοκετό στο σπίτι.

Μίλησα με γυναικες που το εχουν κανει και οι εμπειρίες τους ηταν τοσο συγκλονιστικές που με έκαναν να το θέλω πολύ! Έχοντας μια καλή πορεία εγκυμοσύνης αποφάσισα να συναντηθώ με την μαια Κατερίνα Γεωργακουλα και την Μαρια Στοκου, έτσι ξεκίνησε μια όμορφη πορεία...

Αφού οι μέρες περνούσαν και περασα την ΠΗΤ μου η μικρή αποφάσισε να βγει. Στις 07/12 λίγο μετά τα μεσάνυχτα είχα καταλάβει ότι μπαίνω στην τελική ευθεία του τοκετού, φώναξα τις μαιες μου και άρχισα να χαλαρώνω χρησιμοποιώντας την αναπνοή μου. Νύχτα, κλειστά τα φώτα μονάχα μια λάμπα για ήρεμη ατμόσφαιρα. Το δωμάτιο γέμισε αρωματικά έλαια που μύριζαν και με χαλαρωνε πολύ, αραγμενη στο πάτωμα είχαμε πιάσει την ψιλή κουβέντα με τα κορίτσια και τον άντρα μου. Σε κάθε συστολή μαζί μου σαν να το ζούσαν και αυτές. Περίεργο συναίσθημα μερικές φορές χανομουν στο κενό, ίσως κάτι να σκεφτόμουν ίσως να ανυπομονούσα να δω το πλασματάκι μου πάντως σίγουρα ήταν μαγικό. Κάποια στιγμή μου πρότειναν να κάνω μπάνιο να χαλαρώσω και έτσι γεμισα τη μπανιέρα και χαλάρωσα πολύ, οι συστολές πιο πολλές και πιο έντονες Αλλά στο νερό ήταν πολύ πιο υποφερτες. Όταν βγήκα από το νερό είχαν μπει τα πράγματα στην τελική ευθεία. Λίγο το μασαζ, λίγο οι στάσεις και πολύ οι αναπνοές έκαναν μια επίπονη διαδικασία να μην είναι τόσο.. Τις πρώτες πρωινές ώρες ξεκίνησε η εξώθηση. Εγώ στα γόνατα να γενναω και να το νιώθω να βγαίνει σιγά σιγά. Τα νερά δεν έχουν σπάσει ακόμα, ακουμπάω το κεφαλάκι που κατεβαίνει τι όμορφη αίσθηση ίσως η πιο όμορφη από όλες! Και να το βγήκε το κεφαλάκι μέσα στο σάκο και έσπασαν τα νερά σαν να έριξαν έναν κουβά. Και τώρα θα πρέπει να βγει και το σώμα σαν βατραχάκι που ξεγλιστρα (Όπως έγινε και στην πρώτη μου γεννα), αμ δεν... στην επόμενη συστολή βγήκε το σώμα με εμένα να ξανά σπρώχνω και να με ζοριζει πολύ, πιο πολύ και από το κεφάλι(έβγαινε με τα χέρια προς τα πάνω). Βγήκε, την κρατάω στην αγκαλιά μου είναι δίπλα μου ο άντρας μου και οι υπέροχες μαιες που δεν με άφησαν στιγμη!

Αυτή τη νύχτα δεν θα την ξεχάσω ποτέ αν μπορουσα να τη ξαναζήσω θα το έκανα ξανά και ξανά!

Σας ευχαριστώ πολύ για όλα!!!

Καλή αρχή Κατερίνα μου!!!

Έχεις πολλά να προσφέρεις στους νέους γονείς, θα μάθουν σπουδαία πράγματα μέσα απο τα μαθηματα σου και θα απολαύσουν εναν υπέροχο τοκετό έχοντας εσένα δίπλα τους.

Είσαι μια υπέροχη μαία με επιστημονικές γνώσεις, αγάπη και σεβασμό για την γέννηση και την οικογένεια.

Είμαστε πάντα δίπλα σου !!!